‘Een visie schrijf je niet op, een visie ontstaat’

Agnes Bezembinder, Atlant: ‘Een visie schrijf je niet op, een visie ontstaat’

 

Klinkende visies en prachtige volzinnen die tijdens heisessies door het MT worden bedacht? Niet bij Atlant! Atlant is een organisatie met vier verpleeghuizen en vijf woonzorgcentra en is naast de ouderenzorg gespecialiseerd in zorg aan mensen met Huntington, met Korsakov, met dementie en met chronische psychiatrische problematiek.

Agnes Bezembinder is de bevlogen senior communicatieadviseur van deze zorgorganisatie en regisseur van een succesvol visietraject. Zij vertelt enthousiast over de aanpak:

‘‘Wij hebben de afgelopen jaren onze visie én kernwaarden opnieuw geformuleerd. Inmiddels is deze visie al behoorlijk ingeburgerd bij de collega’s. Dat komt vooral omdat we hebben voortgebouwd op wat er al wás.  We hebben ons allereerst goed verdiept in de historie van Atlant. Nog voordat we een letter op papier zetten, wilden we weten: waar komen we vandaan en wie zijn we? We hebben allerlei mensen gesproken over onze geschiedenis: oud-medewerkers, vrijwilligers, cliënten en familie … De opbrengst van deze gesprekken is verwerkt in een geschiedenisfilm. Die film is zeer aansprekend en herkenbaar voor zowel medewerkers als cliënten. Bovendien laten de beelden goed zien dat we een rijke historie hebben. Zo ontdekten wij dat Atlant van vroeger uit al ‘de landlopers’ hielp. Zo noemde men de mensen met een complexe zorgvraag die nergens heen konden en wat ronddwaalden in de omgeving. Toen we de geschiedenis in kaart hadden, hadden we een ankerpunt: hier doen we het voor!’’

 

Een visie ontstaat

‘‘Helemaal officieel zijn we pas na deze film gestart met de vorming van onze visie. Maar dat is natuurlijk niet echt zo. In werkelijkheid waren we er allang mee bezig. Op het moment dat je besluit om ermee te starten en je spreekt de eerste mensen, dan begint de visie zich al te vormen. Als je mensen hun verhaal laat vertellen, dan draagt dat bij aan het trotse gevoel over de organisatie. Een visie schrijf je niet op, een visie ontstaat.’’

 

De aanpak van Atlant

‘‘Globaal hebben we in een jaar tijd deze drie sporen gelopen:

1. We hebben externe mensen gevraagd hoe zij naar onze organisatie kijken. Dan moet je denken aan professionals op allerlei gebied. Iemand van de TU, een expert op het gebied van welzijn, een groenspecialist. We wilden zoveel mogelijk ‘blikken’ op onze organisatie. In deze periode heeft een mystery guest zich laten opnemen als cliënt. Je snapt hoeveel inzichten dit geeft!
2. We hebben de veranderkrant uitgegeven, een magazine dat – de naam zegt het al – helemaal in het teken stond van veranderen. Wat is er veranderd en wat hebben we daarvan geleerd? Zo hebben we iedereen meegenomen in de ontwikkelingen.
3. En tot slot dan het visietraject zelf waar we (onder begeleiding van een extern bureau), naast interviews met cliënten en familieleden, in verschillende bijeenkomsten hebben gebrainstormd. Van zorgmedewerker tot manager en van fysiotherapeut tot arts, iedereen heeft zijn zegje kunnen doen. Behalve het MT. Dat heeft pas aan het einde van ‘de rit’ alle uitkomsten gepresenteerd gekregen. Ja, echt! Wij wilden juist dat de visie van ‘onderaf’ tot stand kwam. Natuurlijk is de visie op onderdelen nog wat aangepast, maar nauwelijks. De uitkomst stond ook als een huis. Vervolgens hebben we de introductie van de visie in de organisatie heel zorgvuldig voorbereid. Uiteindelijk zijn er 38 bijeenkomsten gehouden, verspreid over alle locaties, zodat iedere medewerker in de gelegenheid was om naar het verhaal van onze visie te komen luisteren, en van de eigen leidinggevende het visieboekje te ontvangen.”

De visie concreet

“Wat onze visie concreet is geworden? Er ontstond al heel snel een rode draad tijdens de bijeenkomsten. Met name het woord ‘ruimte’ kwam steeds terug. Dat is uiteindelijk de kern geworden van onze visie:

Wij geven ruimte:

Ruimte is een plek, je éígen omgeving met alles wat erbij hoort: geluid, geur, licht, sfeer, kleur, gedachten, je dromen. Ruimte is ook een vrijwel oneindig beschikbare plaats, een kans, mogelijkheden. Het is al dat wat wij ieder mens toewensen – cliënt, naaste, vrijwilliger, medewerker – iedereen. Wij willen die ruimte geven: een plek om jezelf te zijn. Met ruimte kun je je ontplooien, zoals je dat zelf wilt. Precies wat jou past.

Tot slot licht Agnes toe wat voor haar de succesfactor is van dit visietraject:

“Ik heb zelf tijdens dit traject veel ruimte ervaren. Ik denk dat het traject juist dáárdoor zo mooi is verlopen. We kregen zelf ook veel ruimte om dit te realiseren.”

 

Bekijk ook de geschiedenisfilm van Atlant.